چکیده نمونه های فراوانی از دوران پس از تأسیس حکومت اسلامى در زمینه ی انعقاد قراردادهاى متعدد با کفار جهت تأمین صلح، امنیت، روابط تجاری و امثالهم وجود دارند که مىتواند الهام بخش حکومت هاى اسلامى قرار گیرند. قراردادها درنظام حقوقی اسلامی به دو دسته ی کلی "قراردادهاى خاص (معین)" و "قراردادهاى عام (نامعین)" تقسیم مىشوند. قراردادهای بین المللی، باید قواعدی نظیر قاعده ی "سلطنت"، "المؤمنون عند شروطهم" و غیره را مورد لحاظ قرار دهند. در نظام حقوقى اسلامی، عمدتا بر شرایط صحت و یا بطلان قراردادها تاکید شده اما، تنظیم قالب و اجرای آن ها به شرایط خاص "موضوع"، "تعقل بشری" و یا "عرف اجتماعی"، واگذار شده و تابع توافق طرفین قراردادها باشد. طرفین قراردادهای بین المللی می توانند با استفاده از "شرط ضمن عقد" و یا "عقد صلح" آن ها را تنظیم نموده و همچنین، انتخاب و تعیین "قانون حاکم بر قرارداد" مجاز و معتبر خواهد بود. همچنین، مفاهیمی چون "دارالاسلام"، "دارالکفر" و "دارالعهد" و پیمان هایی مانند استیمان، هدنه، عقد ذمه و امثالهم پایه های روابط بین المللی میان دولت های اسلامی با دیگر دول را درجهت تامین منافع طرفین را ترسیم می نماید.
علم الهدی, سیدمحمد حسین, رزمی, سید محسن, رجائی پور, مصطفی. (1396). قراردادهای بین المللی، شرایط و لوازم آن در فقه اسلامی . مطالعات فقهی و فلسفی, 8(31), 67-87.
MLA
سیدمحمد حسین علم الهدی; سید محسن رزمی; مصطفی رجائی پور. "قراردادهای بین المللی، شرایط و لوازم آن در فقه اسلامی ". مطالعات فقهی و فلسفی, 8, 31, 1396, 67-87.
HARVARD
علم الهدی, سیدمحمد حسین, رزمی, سید محسن, رجائی پور, مصطفی. (1396). 'قراردادهای بین المللی، شرایط و لوازم آن در فقه اسلامی ', مطالعات فقهی و فلسفی, 8(31), pp. 67-87.
VANCOUVER
علم الهدی, سیدمحمد حسین, رزمی, سید محسن, رجائی پور, مصطفی. قراردادهای بین المللی، شرایط و لوازم آن در فقه اسلامی . مطالعات فقهی و فلسفی, 1396; 8(31): 67-87.
)